انجمن علمی روانشناسی

روانشناسی اجتماعی

آیاتابه حال چیزی درمورد روانشناسی اجتماعی شنیدید؟یامطالعه ای دراین زمینه داشته اید؟

به نظر شماچراروانشناسی رو به شاخه های مختلف تقسیم کردن؟

اصلا تفاوت روانشناسی اجتماعی با روانشناسی عمومی وروانشناسی مرضی وآسیب شناسی روانی چی میتونه باشه؟

روانشناسی به طورکل "علم مطالعه ی رفتاروفرآیندهای ذهنی "تعریف شده.

روانشناسی اجتماعی میشه علم مطالعه ی رفتارفرد درگروه یارفتارمتقابل اجتماعی"تعامل".

فواید روانشناسی اجتماعی چیه؟

1. رفتارهای فرد دراجتماع رامی شناساند.

2. رفتارفرد دردرون خودراشناسایی می کندیعنی همون خودشناسی

3. به شما هشدار می ده که ازبرخی رفتاره دراجتماع بپرهیزید وبه بعضی دیگرعلاقه مند بشیدحتی اگه علاقه نداشته باشید یه نوع اجباراجتماعی درشمابوجودمیاره

4. تکنیک ها وتفاوت های فردی رو به شماآموزش میده.

5. راه هاوروشهای صحیح انتقال پیام روبه شما گوشزد میکنه.

6. آسیب های ارتباط،تعامل، وارتباط جمعی را مورد بررسی قرار میده.

وخیلی ازموارد دیگه که جهت کوتاه شدن مطلب ازبیان آن خودداری میشود.

روانشناسی اجتماعی میشه ترکیبی ازجامعه شناسی وروانشناسی....یعنی ازدل این دوعلم ،علم روانشناسی اجتماعی بوجود میاد...

همه ی اینایی که گفتم میشه یه مقدمه برای بازکردن شاخه ای ازعلم روانشناسی که بهش روانشناسی اجتماعی میگن ..مابقی شاخه های روانشناسی رو هم به وقتش شاهد تفاوت هاش با روان شناسی اجتماعی خواهیم بود.

به امید خداقصد اینو دارم که درباره ی روانشناسی اجتماعی درسلسله مباحث روانشناسی به بحث بپردازم؛واین مقدمه میشه یک شروع ویک افتتاح برای این بحث

روانشناسی جنایی

روان شناسی با این که دانشی است کهن، ولکن روان شناسی جنایی دانشی نوخاسته است. روان شناسی جنایی، دانشی است که قضاوت کیفری را به کار آید. روان شناسی جنایی، یک قسمت از این سوال که چرا آدمی مرتکب جرم می شود و بر علیه گروه و جامعه خود طغیان می کند جواب می دهد. روان شناسی جنایی نیروی فراست قضاوت و دیگر پژوهندگان را رشد می دهد و به درک قوانین و یافتن محتوای ظریف و دقیق آن یا فهم روح قانون مساعدت می نماید. روان شناسی جنایی به شناخت منش فرد تبهکار، تشخیص رفتارهای ضداجتماعی او و ارزیابی عوامل نهادی و اکتسابی چنین گرایشی و سیر تکوینی آن از قوه تا به فعل اکتفا نمی کند بلکه راه گشای بشردوستان در پرورش درمانی و بازسازی اجتماعی مجرمان خواهد بود. روان شناسی جنایی به مسئولان عالی مقام کشور در تدوین سیاست جنایی که از تنظیم سیاست کلی کشور جدا نیست یاری می دهد. برای قانون گذاران، پدران و مادران، مدیران و مسئولان و متصدیان امور اجتماعی مفید تواند بود زیرا در تجزیه و تحلیل مشکلات و دستیابی بر عوامل تشکیل دهنده آن، طرق مناسب علمی و عملی را توصیه می کند.
شناخت منش فرد تبهکار، تشخیص گرایش های رفتار ضداجتماعی در آدمی و ارزیابی عوامل نهادی و اکتسابی چنین گرایشی و سیر تکوینی آن از مرحله قوه تا به فعل، ارزیابی میزان مسئولیت و خودآگاهی در ارتکاب جرم و نقش ناخودآگاهی در فقدان یا زوال مسئولیت کیفری، پرورش درمانی مجرم و نوسازگاری اجتماعی او و رفع حالت خطر از تبهکاران خطرناک و تشکیل اداره بازداشتگاه ها و سازمان های نوپروری و نوتوانی و بهسازی روانی بزهکار، تدوین برنامه بهداشت جنایی، توسعه بینش و تقویت حس تشخیص و درک متصدیان امور کیفری و... از رسالت های مهم روان شناسی جنایی است. روان شناسی جنایی با تحقیق درباره کیفیت تشکیل شخصیت جنایتکاران و یافتن علل و موجبات بروز جرم، خاصه عوامل روانی جرم زا، به پیشگیری از وقوع جرم و اصلاح مجرمان می پردازد و در تامین سعادت فردی و اجتماعی رسالت مقدسی بر عهده دارد. روان شناسی جنایی از جرم شناسی روانی و روان شناسی قضایی متمایز است. دوران کودکی پرمایه ترین دقایق عمر است. باید از تمام طرق ممکنه آموزش و پرورش و کلیه علوم حیاتی و روانی و اجتماعی برای سازندگی و تکوین یک شخصیت آرمانی از این وجود شکل پذیر بهره گیری کرد. از دست دادن این لحظات گرانبها جبران ناپذیر است. به جای این که سالهای نخستین عمر کودک را به عمل بگذراند تا در آن زمینه عادات زشت و هرزه رشد کند باید با دقت تمام آن را آماده قبول خصایل نیکو ساخت. این امر مستلزم شناسایی عمیق از فیزیولوژی و روان شناسی کودک و نیازهای مادی و روانی اوست. فراموش نکنیم بزرگترین نیاز کودک محبت است. کودک درس

محبت، رحم و شفقت، نیکوکاری، وفاداری، صفا، خلوص، پاکی، راستی، صراحت لهجه، رشادت، شهامت، شجاعت، تواضع، عزت نفس، احسان، سخاوت، تقوی و عشق به کمال و سایر سجایا و ملکان انسانی را در نخستین سالهای زندگی خود در دامن پرمهر و محبت پدر و مادر از راه بذل محبت آنان می آموزد. کانون خانواده تنها پناهگاه و تکیه گاه امید اوست. خانواده آیینه شخصیت کودکان است و باید بکوشیم تا این آیینه شفاف و خالی از رنگ کدورت باشد. انسان به وسیله نیروی عقل و شعور خود می تواند از چهارچوب غرایز و حیات محدود و مقرر حیوانی فراتر رود شاید غرایز از عقل نیرومندتر باشند اما عقل خاصیتی دارد که در اثر آن سرانجام بر غرایز چیره می شود. روان شناسی جنایی در مقام شناخت عوامل روانی موثر در بروز تبهکاری است. یکی از موثرترین وسایل برای نیل به این هدف توسل به روان کاوی است. از این رو در میان بزه شناسان که درباره تبهکاران و جنایتکاران به تحقیق علمی روانی می پردازند طرفداران توجیه و تبیین تبهکاری به مدد روانکاوی بسیارند. روانکاوان در این نقطه وحدت نظر دارند که ریشه تبهکاری مشکل هیجانی ناخودآگاه است. سوایق یا فشارهای نهاد یا او با زندگی اجتماعی سازگار نیستند تا مهار شوند و در مجرای صحیحی به جریان افتند یا از نظر اجتماعی به گونه ای قابل قبول درآیند تا این که شخص بتواند در زندگی اجتماعی شرکت جوید. من برتر تجسم ارزش های اخلاقی جامعه است و سوایق که جایگاه آنها در او است تحت نفوذ من برتر به وسیله من هدایت می شوند و بدین ترتیب که من قوی آنها را به عقب می راند و به ناخودآگاه پس می زند. جنایتکار فردی است که موفق نشده است به طور کافی بر سوایق خود استیلا یابد یا آنکه توفیق نیافته است آنها را به صورت رفتارهای قابل قبول اجتماعی توسعه و اعتلا دهد. پس رفتار جنایی می تواند بیان مستقیم نیازهای غریزی باشد یا بیان سمبولیک تمایلات سرکوفته باشد یا عاقبت کار من ضعیف باشد که در اثر کشاکش های بین خواسته های متناقض او و من برتر از دو سو تحت فشار قرار گرفته است. تشخیص حالت خطرناک اعم از مزمن یا قریب الوقوع، یا آگاهی فرد برای ارتکاب جنایت یا تکرار جرم، سنجش ظرفیت جنایی بزهکار از راه شناخت و ارزیابی مولفه های هسته مرکزی شخصیت جنایی یعنی خصایل چهارگانه خودمداری یا خودبینی، نوانی یا ناپایداری یا گهگیری، پرخاشگری یا بی تفاوتی عاطفی از یک سو و بررسی میزان قابلیت انطباق و سازگاری تبهکار با جامعه از سوی دیگر که از مباحث جرم شناسی بالینی منحصرا از موضوعات مهم روان شناسی جنایی است. چون تشخیص حالت خطرناکی بزهکار و ارزیابی میزان اصلاح پذیری او با روان شناسی جنایی است از این رو مطالعه سوابق بزهکار اعم از سوابق اجتماعی، خانوادگی، تحصیلی، شغلی، ازدواج، طلاق، فرزندان، سوابق بیماری و سوابق کیفری با مراجعه به شناسنامه کیفری و پرونده های جنایی او کاملا ضرورت دارد خاصه آنکه اگر پرونده ها متضمن پرونده شخصیت بزهکار یعنی حاوی خصوصیات روانی یا نیمرخ روانی و خصوصیات اخلاقی او باشد.

روان شناسی جنایی در شناخت شخصیت و ارزیابی نقش روان آگاه و روان ناآگاه در ارتکاب عمل جنایی و درمان و احیای تبهکاران و بازگشت آنان به سوی زندگی شرافت مندانه و همکاری اجتماعی و گام برداشتن در صراط مستقیم از راه دگرگونی روانی و بهگرایی، نقش اساسی بر عهده دارد. از این رو روان شناسی جنایی دانشی است مقدس که هم به عدالت و هم به انسان توجه دارد و کوشاست تا ماموریت الهی را که بر عهده انسان گذاشته شده به نیکوترین وجهی تحقق بخشد. روان شناسی جنایی در اخلاق فردی تاثیر می نهد و آدمی را منصف بار می آورد و او را بر آن می دارد تا به شخصیت دیگران احترام گذارد و روابط عاطفی و معقول با همنوعان برقرار سازد. از راه شناخت نیازهای عاطفی آدمیان و تلاش در برآوردن آنها شوهری نیکو و وفادار و قابل احترام برای همسر خود و پدری مهربان و فداکار برای فرزندان و اسوه ای ممتاز در سلوک و رفتار برای اطرافیان خود گردد.

روانشناسی شخصیت چیست ؟

در این شاخه از روان شناسی ابعاد مختلف شخصیت، جنبه های ادراكی، هیجانی، ارادی و بدنی افراد و چگونگی سازگاری فرد با محیط مورد مطالعه قرار می گیرد.تعاریف مختلفی از شخصیت ارائه شده است که هر یک بر وجهی از شخصیت تأکید کرده‌اند. هیلگارد شخصیت را «الگوهای رفتار و شیوه‌های تفکر که نحوه سازگاری شخص را با محیط تعیین می‌کند» تعریف کرده است در حالی که برخی دیگر «شخصیت» را به ویژگیهای «پایدار فرد» نسبت داده و آن را بصورت «مجموعه ویژگیهایی که با ثبات و پایداری داشتن مشخص هستند و باعث پیش بینی رفتار فرد می‌شوند» تعریف می‌کنند.شخصیت (Personality) از ریشه لاتین (Persona) که به معنی «نقاب و ماسک» است گرفته شده است و اشاره به ماسک و نقابی دارد که بازیگران یونان و روم قدیم بر چهره می‌گذاشتند و این تعبیر تلویحا به این موضوع اشاره دارد که «شخصیت هر فرد ماسکی است که او بر چهره خود می‌زند تا وجه تمایز (تفاوت) او از دیگران باشد». شخصیت به همه خصلتها و ویژگیهایی اطلاق می‌شود که معرف رفتار یک شخص است، از جمله می‌توان این خصلتها را شامل اندیشه ، احساسات ، ادراک شخص از خود ، وجهه نظرها ، طرز فکر و بسیاری عادات دانست. اصطلاح ویژگی شخصیتی به جنبه خاصی از کل شخصیت آدمی اطلاق می‌شود. نظری اجمالی به تعاریف شخصیت، نشان می‌دهد که تمام معانی شخصیت را نمی‌توان در یک نظریه خاص یافت. برای مثال کارل راجرز شخصیت را یک خویشتن سازمان یافته دایمی می‌دانست که محور تمام تجربه‌های وجودی بود. یا گوردن آلپورت شخصیت را مجموعه عوامل درونی که تمام فعالیت‌های فردی را جهت می‌دهد تلقی کرده است. واتسن شخصیت را مجموعه سازمان یافته‌ای از عادات می‌پنداشت و زیگموند فروید، عقیده داشت که شخصیت از نهاد(ID)، خود(Ego) و فراخود(Super ego) ساخته شده است.

روانشناسی کودکان استثنایی:

كودك استثنايي اول يك كودك است ( انسان است با همه خصوصيات و صفات يك انسان ) و بعد كودكي است با خصوصيات و تفاوتهاي استثنايي نسبت به ساير كودكان . و همين ويژگيها و خصوصيات است كه معلمان و اوليا بايد خودشان را با آن سازگار كنند .
در واقع بين تمام خصوصيات رواني و جسماني و تمام استعدادهاي مختلف هر فرد تفاوتهاي مشهودي موجود است پس مي توان گفت كه هر فرد نسبت به افراد ديگر استثنايي است و كلمه استثنايي بطور اعم و به معناي دقيق علمي خود نمي تواند فقط به گروههاي خاصي از افراد جامعه اطلاق شود .
بنابراين آنچه كه ما اصطلاحاً « كودك استثنايي » مي گوئيم بدين معناست كه كودك از نظر هوشي و جسمي و رواني و اجتماعي بميزان قابل توجهي نسبت به ديگر همسالان خود متفاوت مي باشد و نمي تواند بنحو مطلوب حداكثر استفاده از برنامه هاي آموزش و پرورش عادي ببرد .
در اينگونه كودكان واكنشها ، ويژگيهاي خاص دارد بدليل اينكه كودک رشد فكري كامل ندارد و بدليل اينكه نمي تواند بر رفتارهاي خود كنترل داشته باشد و يا اگر عمل خلافي از او سر زد احساس گناه و تقصير كند ، چون از نظر شخصيتي نارس و نابالغ است ، ناگزير نيازمند به توجه خاص و آموزش و خدمات فوق العاده اي است .
عنوان كودكان استثنايي در مكاتب امريكا و انگلستان فرق مي كند . در امريكا به تمام كودكاني كه بنحوي با كودكان طبيعي و همسن خود از نظر فكري ، جسمي ، عاطفي . عقلاني ، رفتاري و … فرق داشته باشد استثنايي گفته مي شود و مسلماً با قبول اين تعريف يك كودك نابغه ، نابينا ، ناشنوا و عقب مانده ذهني همه استثنايي هستند .
در انگلستان لغت استثنايي را محدود به تيزهوشي مي كنند و ساير كودكاني را كه به عللي تحت حجامت و آموزش خاص هستند كودكان ويژه ( Special childern ) مي گويند .
بطور كلي اين كودكان را بايد از سه نظر مورد مطالعه قرار داد :
• آنهايي كه از بدو تولد به علت ناراحتيهاي ارثي و اختلالات مادرزادي بيماري مشخصي دارند مانند منگولها ،‌ هيدروسفالي و …
• كساني كه از ابتدا با وسايل تشخيصي مي توان به بيماري آنها پي برد . مانند : اختلالات غدد مترشحه داخلي ، دررفتگي مادرزادي لگن و …
• افرادي كه نقص عضو و بيماري آنها در طول رشد مشخص مي شود .
مانند : فج مغزي ، غقب ماندگي ذهني ، ضايعات و آسيبهاي مغزي مختصر كه باعث اختلال در خواندن ، نوشتن و …. كودك مي شود .
نكته مهمي كه در مورد آموزش كودكان استثنايي بايد خاطر نشان شود اين است كه پيروزي و موفقيت بيمار فقط به ميزان معلوليت بستگي ندارد بلكه ميزان توانائيهاي بيمار در به حركت درآوردن اعضاي سالم براي جبران قسمتهاي معلول ، ميزان فعاليت و پشتكار خودشان ، محيط خانواده و كارداني مربيان نيز در اين امر دخالت دارد

طبقه بندي كودكان و نوجوانان استثنايي

كلي ترين طبقه بندي ، كه مورد قبول اكثريت متخصصان مي باشد عبارت است از تقسيم اين افراد به سه دسته بزرگ :
1. كودكان و نوجوانان كه به علت اختلافات هوشي و فعاليتهاي ذهني از كودكان عادي متمايزند . در اين دسته كودكان و نوجوانان عقب مانده ذهني و افراد تيز هوش قرار دارند .
2. كودكان و نوجواناني كه به علت اختلالات و ضايعات مغزي يا اختلالات عملي مبتلا به اختلالات رفتاري هستند . در اين دسته كودكان و نوجوانان ناسازگار يا دشوار قرار دارند .
3. كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلالات و نقايص حسي و حركتي و اختلالات عملي رشد ، در اين دسته نابينايان و همچنين مبتلايان به اختلالات تكلمي ، اختلالات كنترل استنكترها و ناتوانيهاي حركتي قرار دارند .
× گروه اول ، بعضي از افراد مبتلا به نارسائي رشد قواي ذهني و كمبود فعاليتهاي ذهني هستند لذا نمي توانند در شرايط عادي با محيط خانوادگي ، تحصيلي ، اجتماعي ، شغلي سازش نمايند و عده اي بر عكس به علت داشتن هوش سرشار و فعاليتهاي ذهني عالي توسط افراد عادي درك نمي شوند و در نتيجه مسائل

نظرات شما عزیزان:

bahar